Prachtig zie ik de zeeschildpad in de zonnestralen door het diepe water glijden. Afgeleid door dit bijzondere moment vergeet ik het gevoel van ademnood. Wanneer de afleiding voorbij is voel ik het. Ik begin vlot omhoog te zwemmen en durf niet omhoog te kijken, bang om te weten hoever het nog naar de oppervlakte is, te ver. Mijn armen en benen maken dezelfde beweging, ik ga omhoog. Mijn adem is op, mijn longen maken stuiptrekkingen om zuurstof binnen te krijgen. Ik houd mijn lippen strak op elkaar, hier ademen kan niet. De stuiptrekkingen van mijn longen volgen zich steeds sneller na elkaar op. Nog één keer duw ik het water naar beneden. Mijn hoofd breekt door het oppervlakte, mijn mond wagenwijd open, zuurstof, adem.

Dit is een voorbeeld van hoe ik op Curaçao blij was om weer adem te kunnen halen. Pas in echte nood gaan de bellen rinkelen en neem ik wanneer de mogelijkheid zich voordoet een diepe en volledige teug adem.
Maar als die nood er niet is haal je ongemerkt vaak op een verkeerde manier adem, ook ik. Te kort of onregelmatig. En voor een optimale fitheid en balans beginnen we bij het begin, de ademhaling. Een gezonde baby heeft bij geboorte direct een buikademhaling zonder erover na te denken echter, weten wij ons dit automatisme weer af te leren door overprikkeling. Een constante “flight, fight modus” die aan staat.

Als ik terugdenk aan succesmomenten tijdens het sporten dan kom ik elke keer weer tot de conclusie; ademhaling en houding waren optimaal. Bij cardiovasculaire trainingen maak ik met regelmaat de vergelijking met meditatie, je bent je bewust van acties die automatisch gedaan worden door je lichaam (parasympathische zenuwstelsel).

Waar let ik dan op bij een goede ademhaling? Hoe voelt een goede ademhaling en hoe voelt een slechte? Hier een voorbeeld waaruit je een groot deel van deze vragen kan beantwoorden:

Ik zit op een bankje in het park. Ik kijk op van mijn boek en kijk naar links. Op een afstandje zie ik een man mijn richting op rennen. Hij is lekker sportief bezig! Terwijl hij nadert zie ik echter steeds meer dingen die het hardlopen voor hem waarschijnlijk helemaal niet zo lekker maken.

80 meter. Zijn schouders heeft hij hoog opgetrokken.
Ontspan je schouders, nek en armen tijdens het lopen, de spanning die je anders veroorzaakt zorgt voor een veel minder comfortabel gevoel van lopen.

70 meter. Zijn armen gaan bijna niet heen en weer.
Gebruik je lichaam om een goede techniek te ondersteunen. Hardlopen is een dynamische beweging waar heel je lichaam samenwerkt. Als je je armen sneller beweegt gaat het tempo van je benen mee, als je je armen een grotere zwaai laat maken motiveer je ook volledige pas.

50 meter. Zijn schouders zijn naar gebogen.
Geef je longen de ruimte. Wanneer je schouders naar voren hangen dan vernauw je de ruimte van ontspannen ademhaling.

30 meter. Zijn ademhaling maakt herrie.
Het vorige punt is de reden waarom hij waarschijnlijk herrie maakt tijdens het ademen. Als je flink ademt hoor je dat natuurlijk, maar let erop dat het niet klinkt alsof je een luchtbed oppompt dat lek is. Je spant dan vaak je nekspieren aan in de hoop meer zuurstof binnen te krijgen, deze aanpassing zorgt er vaak juist voor dat je je luchtpijp vernauwt en je stembanden een hindernis vormen voor een vloeiende stroom van lucht naar je longen toe.

10 meter. Zijn ademhaling is onregelmatig.
Werk aan de winkel!

Neem tijdens je warming up even de tijd om een goede rechte houding aan te nemen en haal bewust drie teugen maximaal adem, gooi je longen vol met zuurstof! Je kan ook de 16 seconden meditatie toepassen; 4 seconden inademen, 4 seconden vasthouden, 4 seconden uitademen, 4 seconden vasthouden. Zet tijdens de training een wekkertje aan die om de zoveel tijd gaat piepen, dat is het moment dat je de checkpoints een voor een weer even af gaat.

Verlies het bewustzijn van je ademhaling nooit uit het oog. Het is niet een principe van trainen en je kan het. Als sporter lukt het mij soms ook gewoonweg niet ondanks dat ik het probeer. Hiervoor is je mentale fitheid en focus nodig.

Uiteindelijk leren wij onszelf onbewust een verkeerde manier van ademhaling aan door teveel prikkels en stress.

  1. Onbewust onbekwaam
  2. Bewust onbekwaam
  3. Bewust bekwaam
  4. Onbewust bekwaam

Je kan weer naar de basis waar je niet meer op hoeft te letten en alles automatisch gaat, onbewust bekwaam, net als toen je baby was.

Kort geleden las ik een boek (What doesn’t kill us, Scott Carney) van een kritische journalist die de grenzen van het menselijke lichaam en ook die van zichzelf heeft onderzocht. Conclusie: “Just breathe and go with the flow.”